ขับเคลื่อนโดย Blogger.
RSS

พิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำขาว



พิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำขาว ตั้งอยู่ที่ วัดน้ำขาวนอก หมู่ที่ ๓ ต.น้ำขาว อ.จะนะ จ.สงขลา โดยใช้อุโบสถหลังเก่าของวัดจัดทำเป็นที่จัดเก็บสิ่งของ เครื่องมือเครื่องใช้ ของคนในชุมชนน้ำขาวนับตั้งแต่ครั้งอดีต จนถึงปัจจุบัน โดยมีพระราชวิสุทธิญาณ (พระมหาจีรพล อธิจิตโต) ผู้ช่วยเจ้าอาวาสวัดบวรนิเวศวิหาร กรุงเทพฯ พระครูสิริญาณวิมล เจ้าอาวาสวัดน้ำขาวนอก ให้การสนับสนุนทั้งงบประมาณและสถานที่จัดตั้ง ปัจจุบันทางวัดได้เปิดให้บริการหน่วยงาน และผู้สนใจทั่วไปเข้าชม ตามเทศกาลสำคัญ เช่น วันพระใหญ่ หรือในคราวมีงานสำคัญของวัด เป็นประจำ

สำหรับบทบาทและภารกิจของพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำขาวในอนาคต คือ จะร่วมกันรณรงค์สร้างองค์ความรู้ที่เป็นอัตลักษณ์ของท้องถิ่น สร้างความตระหนักให้เกิดขึ้นแก่เยาวชน ผู้ปกครอง ผู้บริหารชุมชน ได้เข้ามามีส่วนร่วมแบบยั่งยืน ศึกษา ค้นคว้า โบราณวัตถุ โบราณสถาน ตามแหล่งต่าง ๆ ในตำบลน้ำขาว จัดทำประวัติ บันทึกเรื่องเล่าของบุคคล เอาไว้ให้เป็นระบบหมวดหมู่ เปิดเป็นศูนย์การเรียนรู้เรื่องน้ำขาวศึกษาของชุมชน จัดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมและอนุรักษ์ภูมิปัญญาของคนในชุมชน เช่น จัดกิจกรรมเทศกาลอาหารอร่อยของคนน้ำขาว ส่งเสริมประเพณีวัฒนธรรมพื้นบ้าน จัดนิทรรศการให้ความรู้กับชุมชนเนื่องในงานเทศกาลสำคัญ ๆ เป็นต้น

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

บทบาทและภารกิจ



บทบาทและภารกิจของพิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำขาวในอนาคต คือ จะร่วมกันรณรงค์สร้างองค์ความรู้ที่เป็นอัตลักษณ์ของท้องถิ่น สร้างความตระหนักให้เกิดขึ้นแก่เยาวชน ผู้ปกครอง ผู้บริหารชุมชน ได้เข้ามามีส่วนร่วมแบบยั่งยืน ศึกษา ค้นคว้า โบราณวัตถุ โบราณสถาน ตามแหล่งต่าง ๆ ในตำบลน้ำขาว จัดทำประวัติ บันทึกเรื่องเล่าของบุคคล เอาไว้ให้เป็นระบบหมวดหมู่ เปิดเป็นศูนย์การเรียนรู้เรื่องน้ำขาวศึกษาของชุมชน จัดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมและอนุรักษ์ภูมิปัญญาของคนในชุมชน เช่น จัดกิจกรรมเทศกาลอาหารอร่อยของคนน้ำขาว ส่งเสริมประเพณีวัฒนธรรมพื้นบ้าน จัดนิทรรศการให้ความรู้กับชุมชนเนื่องในงานเทศกาลสำคัญ ๆ เป็นต้น

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS

หลักคิดและจิตวิญญาณ



หลักคิด และจิตวิญญาณ...คุณค่า ไม่ใช่มูลค่า

พิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำขาว กับวัตถุสิ่งของเครื่องมือ เครื่องใช้ทุกชิ้นที่นำมาจัดแสดง ได้รับมาจากมือของเจ้าของและลูกหลานผู้สืบทอดตระกูล...วัตถุทุกชิ้น ล้วนได้ผ่านกาลเวลามายาวนาน แต่ละชิ้นได้เพียรพยายามทำหน้าที่ตามภารกิจของมันเพื่อสนองความต้องการของเจ้าของ... วัตถุบางชิ้นได้รับการส่งผ่านมาตั้งแต่ชั้น ปู่ ย่า ตา ยาย ลงสู่ชั้นพ่อ แม่ ลุง ป้า น้า อา ...จากคนรุ่นหนึ่ง ลงสู่คนอีกรุ่นหนึ่ง ร่องรอยของการจับถือ สัมผัส ใช้งาน กลิ่นคราบเหงื่อไคล ยังรับรู้และรู้สึกได้ ขอเพียงแต่ลูกหลานผู้ใส่ใจ ได้มีโอกาสแวะเวียนเข้าไปเยี่ยมชม ใช้เวลานึกย้อนอดีต ใช้จิตจินตนาการ ทิ้งความสับสนปัจจุบันวางไว้สักครู่...พิพิธภัณฑ์ชุมชนน้ำขาว เรามีเรื่องราว เรื่องเล่า ตำนานเล่าขานที่ผ่านเลยแห่งกาลเวลาที่ไม่มีวันหวนกลับ ... เพียงแค่วัตถุเล็ก ๆ ชิ้นหนึ่งที่มองไม่เห็นมูลค่าทางราคา ...ถ้วยใส่อาหารจานเล็กมีรอยร้าว ติดคราบเกรอะกรัง ใครจะรู้ว่า อดีตมันได้ทำหน้าที่ผ่านการจับต้อง ลูบ ครำ มานับครั้งไม่ถ้วนจากบรรพบุรุษ สัมผัสรู้แห่งจิตที่ยากจะอธิบาย ขอเพียงแต่ได้หยุดเวลา รับรู้มันด้วยจิตที่สงบนิ่งลุ่มลึก นั่นแหล่ะ คือ คุณค่า ของวัตถุที่ไม่สามารถประเมินราคาได้ จิตจินตนาการ ความรู้สึกรัก ผูกพันต่อรากเหง้า เทือกเถาเหล่ากอ จะเกิดขึ้นตามภพภูมิแห่งอดีตชาติของตนเองโดยแท้จริง...

  • Digg
  • Del.icio.us
  • StumbleUpon
  • Reddit
  • RSS